mathe allios

Οι απάνθρωπες τιμωρίες ήταν ένα σύνηθες φαινόμενο στη βυζαντινή εποχή: 

Διαπομπεύσεις, κοπή αυτιών ή μύτης (Η έκφραση «να μου τρυπήσεις τη μύτη» προέρχεται από αυτή τη μορφή τιμωρίας) ήταν μερικές μόνο από τις μορφές αντιποίνων που εφαρμοζόταν ανάλογα με το παράπτωμα που είχε διαπραχθεί. Ακόμα και για τους κουτσομπόληδες, οι οποίοι διέδιδαν λόγια που δεν έπρεπε, είχε προβλεφθεί μια βασανιστική τιμωρία.

Τους έδιναν ένα ειδικό χόρτο και ήταν υποχρεωμένοι με το μάσημα να το πολτοποιήσουν μέσα στο στόμα τους. Το χόρτο όμως αυτό ήταν τόσο αγκαθωτό, στυφό και σκληρό, που κατά το μάσημα στο στόμα τους πρηζόταν, η γλώσσα τους άνοιγε, μάτωνε και γινόταν ίνες-ίνες (κλωστές-κλωστές, δηλαδή, όπως είναι τα μαλλιά). Από την προαναφερθείσα αυτή απάνθρωπη τιμωρία βγήκε και η παροιμιώδης φράση «μάλλιασε η γλώσσα μου», που χρησιμοποιείται σήμερα, όταν προσπαθούμε με τα λόγια μας να πείσουμε κάποιον για κάτι και του το λέμε πολλές φορές.