mathe allios

Το 1843 στην Αθήνα είχαν σκοπό να συγγενέψουν με γάμο δύο αρχοντικές οικογένειες: 

Του Γιώργη Φλαμή (οικογένεια της νύφης) και του Σωτήρη Ταλιάνη (οικογένεια γαμπρού). Ο γάμος προγραμματίστηκε να γίνει στην εκκλησία της Αγίας Ειρήνης στην Πλάκα. Μόνο που την ώρα του γάμου η νύφη ήταν άφαντη. Η κοπέλα δεν αγαπούσε το νεαρό Ταλιάνη, και προτίμησε ν' ακολουθήσει τον εκλεκτό της καρδιάς της, που της πρότεινε να την απαγάγει. Ο γαμπρός άναψε από την προσβολή, κυνήγησε την άπιστη να την σκοτώσει, αλλά δεν κατόρθωσε να την ανακαλύψει.

Γύρισε στο σπίτι του παρ' ολίγο πεθερού του, ζητώντας πίσω τα δώρα που είχε κάνει στην κόρη του. Κάποιος όρος όμως στο προικοσύμφωνο έλεγε: «Δε θα ξαναρχούτο στη καντοχή ουδενός οι μπλούσιες πραμάτιες και τα τζοβαΐρια όπου ανταλλάξασι οι αρρεβωνιασμένοι». Φαίνεται, πως ο Πατέρας της νύφης ήξερε από πριν τι θα συνέβαινε και έβαλε εκείνο τον όρο. Κι έτσι πλήρωσε ο φουκαράς ο Ταλιάνης τα δώρα του άλλου. Από τότε όταν γίνετε αδικία σε βάρος κάποιου, λέμε ότι «Άλλος πλήρωσε τη νύφη».