Από το Blogger.
Το ήξερες;
Στον κόσμο μας
Στον κόσμο μου
Αναζήτηση άρθρου
Δημοφιλέστερα εβδομάδας
-
Τα Στρουμφάκια είναι μια φανταστική κοινότητα από μικρά γαλάζια πλάσματα τα οποία ζουν στο Στρουμφοχωριό μέσα στο δάσος. Είναι...
-
Για τους θαυμαστές του διάσημου μάγου παρουσιάζονται όλα τα ξόρκια της σειράς. Accio → Το ξόρκι Κλήτευσης. Καλεί ένα συγκεκρι...
-
Το ήξερες πως το εθιμικό του τσουγκρίσματος καθιερώθηκε την περίοδο του Μεσαίωνα; . Την εποχή του Μεσαίωνα, δεν τσούγκριζαν τα ποτήρι...
-
Το ψυχολογικό τεστ που ακολουθεί εξιστορεί μια υποθετική ιστορία. Οι αποφάσεις που θα πάρεις θα σου δώσουν μια ''εικόνα'...
-
Όχι! H σαρανταποδαρούσα δεν έχει σαράντα πόδια όπως νομίζεις. . Η λατινική ονομασία της σαρανταποδαρούσας είναι «centipede» , ...
Δημοφιλέστερες αναρτήσεις
-
Τα Στρουμφάκια είναι μια φανταστική κοινότητα από μικρά γαλάζια πλάσματα τα οποία ζουν στο Στρουμφοχωριό μέσα στο δάσος. Είναι...
-
Για τους θαυμαστές του διάσημου μάγου παρουσιάζονται όλα τα ξόρκια της σειράς. Accio → Το ξόρκι Κλήτευσης. Καλεί ένα συγκεκρι...
-
Το ψυχολογικό τεστ που ακολουθεί εξιστορεί μια υποθετική ιστορία. Οι αποφάσεις που θα πάρεις θα σου δώσουν μια ''εικόνα'...
-
Το ήξερες πως το εθιμικό του τσουγκρίσματος καθιερώθηκε την περίοδο του Μεσαίωνα; . Την εποχή του Μεσαίωνα, δεν τσούγκριζαν τα ποτήρι...
-
Η συγκεκριμένη φράση προήλθε από την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Την εποχή της Τουρκοκρατίας ζούσε στην Αθήνα ο Αλβανός Κιουλάκ Βογι...
-
Εκτός από το όνομά τους που διαφέρει αισθητά, οι αλιγάτορες ζουν κατά κανόνα σε γλυκά νερά. Οι κροκόδειλοι (εικόνα αριστερά) από τη...
-
Κι όμως είναι μύθος ότι η στρουθοκάμηλος κρύβει το κεφάλι της στην άμμο. Αν το έκρυβε θα πέθαινε ασφαλώς από ασφυξία. Η πραγματικ...
-
Το τέλος της σειράς μόνο « Happy End » δεν επιφύλαξε, καθώς και οι δυο πρωταγωνιστές και ήρωες αυτοκτονούν. Στο τελευταίο επεισό...
-
Αφετηρία της παραπάνω φράσης αποτέλεσε η πόλη των Ιωαννίνων. Στην λίμνη της πόλης, ανέκαθεν δούλευαν οι ψαράδες της περιοχής, καθώς...
-
Η συγκεκριμένη φράση έχει τις ρίζες της σε ένα δυσάρεστο γεγονός, αυτό του θανάτου. Παλιότερα, κάθε σπίτι στα χωριά είχε το δικό ...
Γιατί η Μόνα Λίζα είναι τόσο διάσημη;
Μέχρι και πριν εκατό χρόνια το συγκεκριμένο έργο του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, θεωρούνταν ένα απλό πορτραίτο.
Η Μόνα Λίζα (ή Τζοκόντα), το διασημότερο ίσως έργο του καλλιτέχνη Λεονάρντο Ντα Βίντσι, φιλοτεχνήθηκε γύρω στο 1505 στη Φλωρεντία (Ιταλία). Σύντομα όμως πέρασε σε γαλλικά χέρια, φτάνοντας να στολίζει αιώνες αργότερα και την κρεβατοκάμαρα του Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Από το 1804 μέχρι και σήμερα, κοσμεί συνεχώς (;) το Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι.
Το 1911 εκτυλίχθηκε ένα γεγονός, το οποίο χάρισε στον πίνακα στην σημερινή «υστερία». Πιο συγκεκριμένα, στις 21 Αυγούστου 1911, ο Ιταλός Βιτσέντζο Περούτζια (φωτογραφία αριστερά), νικημένος από τα εθνικιστικά του φρονήματα, αποπειράθηκε να κλέψει το πορτρέτο της Μόνα Λίζα με σκοπό να το επιστρέψει στην γενέτειρά χώρα που το ανέδειξε. Κρυμμένος σε μια από τις αποθήκες του Μουσείου, περίμενε να νυχτώσει, και αφού βρήκε ένα ασφαλές πέρασμα διαφυγής, εξαφανίστηκε μαζί με τον πίνακα.
Την επόμενη ημέρα, μόλις η κλοπή έγινε γνωστή, ξέσπασε εθνικό πένθος. Τα σύνορα της χώρας σφραγίστηκαν, και μέσα σε λίγες μόνο ημέρες το θέμα έγινε πρωτοσέλιδο στις μεγαλύτερες εφημερίδες του κόσμου. Οι θεωρίες συνωμοσίας πίσω από την κλοπή της Τζοκόντα ήταν σχεδόν όσες κυκλοφορούν και για το μυστικό που κρύβεται πίσω από το περίφημο χαμόγελό της. Η γαλλικές αρχές έστρεφαν παντού τις υποψίες τους, ακόμα και στον Ισπανό και ανερχόμενο τότε ζωγράφο, Πάμπλο Πικάσο (φωτογραφία αριστερά). Έπρεπε να περάσουν δυο χρόνια έως ότου ξετυλιχθεί το κουβάρι του μυστηρίου.
Στις 29 Νοεμβρίου του 1913, ο Ιταλός γκαλερίστας Αλφρέντο Τζέρι, έλαβε ένα γράμμα από κάποιον άγνωστο, ο οποίος ισχυρίζονταν ότι έχει στην κατοχή του τη Μόνα Λίζα και ότι είχε σκοπό να τη χαρίσει στην Ιταλία. Με τη βοήθεια της αστυνομίας κατάφερε να παγιδεύσει τον άγνωστο, που δεν ήταν άλλος από τον Βιτσέντζο Περούτζια. Βέβαια, ο Βιτσέντζο, αντιμετωπίστηκε σαν ήρωας στη χώρα του, καθώς το βασικό του του κίνητρο ήταν να φέρει τη Μόνα Λίζα στην πατρίδα της. Γι' αυτό και καταδικάστηκε μόλις σε ολιγόμηνη φυλάκιση. Από την άλλη, η Μόνα Λίζα, αφού εκτέθηκε για έναν μήνα σε Μουσεία της Ιταλίας, επέστρεψε στις 31 Δεκεμβρίου 1913 και πάλι στο Μουσείο του Λούβρου, μαζί με την επιπλέον αίγλη, λάμψη και δόξα που της είχε χαρίσει πλέον η κλοπή της.
.
Διάβασε επίσης:
Συντάκτης: Ευάγγελος Χόβολος
Κατηγορία:τέχνη