mathe allios

Η περίοδος της φραγκοκρατίας (13ος-16ος αιώνας) υπήρξε καταλυτική για την δημιουργία της εν λόγω φράσης. 

Οι Φράγκοι έκαναν τόσα μαρτύρια στους κατοίκους, ώστε οι Έλληνες τους βάφτισαν Σκυλόφραγκους. Ό, τι είχαν και δεν είχαν τους το έπαιρναν, κυρίως όμως ενδιαφερόντουσαν για το αλεύρι, που ήταν απαραίτητο για να φτιάχνουν ψωμί. Μια ημέρα οι Φράγκοι εισέβαλαν σε ένα μύλο και απαίτησαν από το μυλωνά να τους αλέσει όλο το σιτάρι που υπήρχε εκεί, με την υπόσχεση ότι θα του πλήρωναν τα αλεστικά.

Ο μυλωνάς Γιάννης Ζήσιμος όμως, ήταν γνωστός για το θάρρος και την εξυπνάδα του. Απάντησε ότι δεν μπορεί να αλέσει μόνος του τόσες οκάδες σιτάρι και έτσι οι στρατιώτες προθυμοποιήθηκαν να τον βοηθούσαν. Ο Ζήσιμος τότε τους πέρασε στο μύλο και τους είπε δήθεν ευγενικά «Μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δώσετε». Ύστερα τους κλείδωσε μέσα κι έβαλε φωτιά στο μύλο.  Στη συνέχεια εξαφανίστηκε. Από τότε έμεινε ο λόγος του σαν παροιμιώδης έκφραση, αν και σήμερα χρησιμοποιείται κυρίως το πρώτο μισό της φράσης (μπάτε σκύλοι αλέστε) για να δηλώσει το «ξέφραγο αμπέλι».