Από το Blogger.

Αναζήτηση άρθρου

Δημοφιλέστερα εβδομάδας

  • Γιατί ονομάστηκε η τεχνολογία «Bluetooth»;
    Ο Harald Bluetooth ήταν Βασιλιάς των Δανών στα τέλη του 10ου αιώνα μ.Χ.  Με τις επικοινωνιακές του ικανότητες, ο  Harald Bluetooth , ...
  • Κροκόδειλος ή αλιγάτορας; Σε τι διαφέρουν;
    Εκτός από το όνομά τους που διαφέρει αισθητά, οι αλιγάτορες ζουν κατά κανόνα σε γλυκά νερά.  Οι κροκόδειλοι  (εικόνα αριστερά) από τη...
  • Τα ξόρκια του Harry Potter
    Για τους θαυμαστές του διάσημου μάγου παρουσιάζονται όλα τα ξόρκια της σειράς. Accio   →  Το ξόρκι Κλήτευσης. Καλεί ένα συγκεκρι...
  • Γνωρίζοντας τα Στρουμφάκια
    Τα Στρουμφάκια είναι μια φανταστική κοινότητα από μικρά γαλάζια πλάσματα τα οποία ζουν στο Στρουμφοχωριό μέσα στο δάσος. Είναι...
  • Η ιστορία των παγωτών Ηäagen-Dazs
    Το ήξερες ότι το όνομα των παγωτών Häagen-Dazs δεν έχει καμία απολύτως σημασία;  Απλά τα παγωτά ονομάστηκαν έτσι για να αποκτήσουν μια...

Δημοφιλέστερες αναρτήσεις

Το πεταμένο φαγητό είναι απειλή για το κλίμα

Τα υπολείμματα φαγητού που απορρίπτονται εκπέμπουν περισσότερα αέρια του θερμοκηπίου από οποιαδήποτε χώρα (εκτός Κίνα, ΗΠΑ).

Όπως προκύπτει από μελέτη του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών (FAO), κάθε χρόνο το 1/3 των τροφών που προορίζονται για ανθρώπινη κατανάλωση (1,3 δισεκατομμύρια τόνοι) καταλήγει στις χωματερές μαζί με την ενέργεια, το νερό και τα χημικά που χρησιμοποιήθηκαν για την παραγωγή και διάθεσή τους.

Ο FAO εκτιμά μάλιστα πως το ανθρακικό αποτύπωμα των τροφών που απορρίπτονται ανέρχεται σε 3,3 δισεκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα ετησίως. Στον αναπτυγμένο κόσμο ο κυριότερος όγκος των υπολειμμάτων φαγητού προέρχεται από την υπερκατανάλωση και την τάση των ανθρώπων να αγοράζουν περισσότερα προϊόντα απ’ όσα πραγματικά χρειάζονται. Στις αναπτυσσόμενες χώρες το πρόβλημα δημιουργείται από τη μη αποδοτική γεωργική παραγωγή και την έλλειψη μέσων για τη σωστή φύλαξη και διατήρηση των τροφίμων.

H ορθότερη διαχείριση των τροφών και των υπολειμμάτων τους θα μπορούσε να συμβάλλει στις παγκόσμιες προσπάθειες για τη μείωση των εκπομπών του αερίου του θερμοκηπίου και τον μετριασμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Επίσης, δεν θα ελάττωνε μόνο την πίεση στους ελάχιστους φυσικούς πόρους αλλά θα άμβλυνε την ανάγκη για αύξηση της παραγωγής τροφίμων κατά 60% ώστε να ικανοποιηθεί η αυξανόμενη ζήτηση του πληθυσμού το 2050. Στα μέτρα που προτείνουν οι επιστήμονες είναι η βελτίωση της επικοινωνίας μεταξύ παραγωγών και καταναλωτών έτσι ώστε η εφοδιαστική αλυσίδα να γίνει πιο αποδοτική, αλλά και η αύξηση των επενδύσεων σε νέες τεχνολογίες αποθήκευσης και ψύξης τροφίμων.


...επιμέλεια: Ελευθερία Τζώη


Κατηγορία: