Από το Blogger.

Αναζήτηση άρθρου

Δημοφιλέστερα εβδομάδας

  • Γνωρίζοντας τα Στρουμφάκια
    Τα Στρουμφάκια είναι μια φανταστική κοινότητα από μικρά γαλάζια πλάσματα τα οποία ζουν στο Στρουμφοχωριό μέσα στο δάσος. Είναι...
  • Κροκόδειλος ή αλιγάτορας; Σε τι διαφέρουν;
    Εκτός από το όνομά τους που διαφέρει αισθητά, οι αλιγάτορες ζουν κατά κανόνα σε γλυκά νερά.  Οι κροκόδειλοι  (εικόνα αριστερά) από τη...
  • Τα ξόρκια του Harry Potter
    Για τους θαυμαστές του διάσημου μάγου παρουσιάζονται όλα τα ξόρκια της σειράς. Accio   →  Το ξόρκι Κλήτευσης. Καλεί ένα συγκεκρι...
  • Πως προέκυψε ο στρατιωτικός χαιρετισμός;
    Το ήξερες πως ο στρατιωτικός τρόπος χαιρετισμού οφείλει τις ρίζες του στους ιππότες του Μεσαίωνα; .. Η στολή των Ιπποτών, αποτελο...
  • Η ιστορία της Mercedes-Benz
    Οφείλει την ύπαρξή της σε δυο μηχανικούς, οι οποίοι δεν συναντήθηκαν ποτέ μεταξύ τους. Ο Καρλ Μπενζ (Karl Benz) και ο Γκοτλιμπ Ντ...

Δημοφιλέστερες αναρτήσεις

Ο Ιπποκράτης ανακάλυψε την ασπιρίνη

Κι όμως ο Ιπποκράτης χρησιμοποιούσε την ασπιρίνη δυο χιλιετίες πριν την ανακάλυψή της.

Στα χρόνια του πατέρα της Ιατρικής, όταν κάποιος σφάδαζε από πόνους, του δινόταν από τον Ιπποκράτη να μασήσει μερικές φλούδες από κορμό ιτιάς, ενός δέντρου που το έβρισκε κανείς σχεδόν παντού. Μπορεί η εν λόγω διαδικασία να παραπέμπει σε  γιατροσόφι, αλλά η αλήθεια διαφέρει αισθητά: Το βασικό συστατικό του κορμού ιτιάς είναι το σαλικυλικό οξύ από το οποίο προήλθε αργότερα και η ασπιρίνη. 

Η επόμενη αναφορά για τις ευεργετικές ιδιότητες του σαλικυλικού οξέος γίνεται το 1763, όταν ο Έντμουντ Στόουν πρότεινε οι άνθρωποι να μασάνε φλοιό από τα δέντρα ιτιάς για να αντιμετωπίσουν τους αφόρητους πόνους τους. Μερικά χρόνια αργότερα, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι το σαλικυλικό οξύ δεν είναι μόνο ένα δυνατό παυσίπονο, αλλά ταυτόχρονα προστατεύει τον ανθρώπινο οργανισμό από τις μολύνσεις.

Βέβαια, το σαλικυλικό οξύ είναι ένα εξαιρετικά διαβρωτικό για το στομάχι και μέχρι τον 19ο αιώνα είχαν γίνει πολλές προσπάθειες ώστε να περιοριστούν οι παρενέργειές του. Το 1853, κατά τύχη, ο Γάλλος χημικός Σαρλ Φρέντερικ Γκέρχαρντ προκάλεσε τη χημική ένωση του σαλικυλικού οξέως με το χλωρίδιο του ακετυλίου. Χωρίς να το ξέρει, δημιούργησε την ασπιρίνη, αλλά  δεν συνέχισε την παραγωγή της μιας και  θεώρησε της διαδικασία δημιουργίας της αρκετά περίπλοκη. Έτσι ο τίτλος του πατέρα της ασπιρίνης κατέληξε το 1897 στον χημικό Φέλιξ Χόφμαν, ο οποίος δούλευε για τη γερμανική φαρμακοβιομηχανίας Bayer.  


Συντάκτης: Ευάγγελος Χόβολος


Κατηγορία: